Όρκος αγώνα στο μνημείο για τους σκοτωμένους της Ζώνης

Με μια λιτή και συγκινητική εκδήλωση, στο πλαίσιο στάσης εργασίας για την 1η του Μάη, έγιναν την Πέμπτη τα αποκαλυπτήρια του χάλκινου εργάτη

Άποψη της μαζικής εκδήλωσης

Εκεί που «δένεται τ' ατσάλι», μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στον τόπο δουλειάς, που οι εφοπλιστές και το κύκλωμά τους, έχουν μετατρέψει, στο όνομα του κέρδους, σε θυσιαστήριο εργατών, στέκει πλέον και ο τεράστιος χάλκινος εργάτης, με την υψωμένη γροθιά. Σε αυτόν τον τόπο, τα ταξικά σωματεία της Ζώνης σήκωσαν το επιβλητικό μνημείο ύψους περίπου 5 μέτρων, ολοκληρώνοντας αυτό που είχαν ξεκινήσει πριν δύο χρόνια, με την τοποθέτηση της απλής μαρμάρινης πλάκας μέσα στη Ζώνη που ανέγραφε: «Στους συναδέλφους που δολοφονήθηκαν από την εργοδοσία στο βωμό του κέρδους. Στους εργάτες του κόσμου που θυσιάστηκαν αγωνιζόμενοι ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του για μια καλύτερη ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», προκαλώντας το μένος της εργοδοσίας και του ΟΛΠ. Τώρα, η μαρμάρινη πλάκα ανασκευασμένη βρίσκεται στη βάση του μεγάλου χάλκινου αγάλματος. Τώρα, μπροστά στην κεντρική πύλη της Ζώνης, για πρώτη φορά σε χώρο δουλειάς, έχει υψωθεί πια ένα μνημείο τιμής για τους νεκρούς και όρκος αγώνα για τους ζωντανούς, ένα σύμβολο της ταξικής πάλης.

Το μνημείο που από την περασμένη Πέμπτη στέκει επιβλητικό στην είσοδο της Ζώνης

Κατασκευάστηκε από την οικονομική συνδρομή του Φυλακτή Ηρακλέους, του πατέρα, που στις 16 Ιούλη του 2007 έχασε το γιο του, ένα παλικάρι 23 ετών, τον Βασίλη Ηρακλέους, από έκρηξη μέσα στο «γκαζωμένο» τάνκι του δεξαμενόπλοιου «AILSA CRAIG». Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Χαρίλαο Κουτσούρη.

Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν την Πέμπτη το πρωί, στα πλαίσια εκδήλωσης για τον ταξικό γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

«Ηταν μια θαυμάσια μέρα»

Από τις 10 το πρωί της Πέμπτης που ξεκίνησε η στάση εργασίας, την οποία είχαν κηρύξει τα σωματεία, η Ζώνη άρχισε να ντύνεται με τα χρώματα της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Εργάτες με κόκκινα γαρίφαλα στα χέρια και, σημαίες του ΠΑΜΕ άρχισαν να πλημμυρίζουν το χώρο της κεντρικής πύλης. Μαζί τους οικογένειες από τα δεκάδες θύματα της Ζώνης.

Την εκδήλωση «άνοιξε», παρουσιάζοντας το ιστορικό της 1ης Μάη του 1886 ο Θανάσης Παναγιωτόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Ηλεκτρολόγων Πλοίων. Ακολούθησε ο χαιρετισμός του Δημήτρη Διαμαντάκη, μέλους της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά και εκπροσώπου της Επιτροπής Νέων των Σωματείων της Ζώνης.

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Σωτήρης Πουλικόγιαννης, παίρνοντας το λόγο, τόνισε ότι το μνημείο «είναι χώρος διαπαιδαγώγησης, όπου η νέα εργατική βάρδια θα διδάσκεται, θα μάθει ότι οι κατακτήσεις δε χαρίστηκαν, αλλά, κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες (...) Θυμίζοντάς μας τους συναδέλφους που δολοφονήθηκαν στο βωμό του κέρδους, θα είναι για μας ένα προσκλητήριο αγώνα, για να βελτιώνονται τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, για καλύτερο μεροκάματο, να μην υπάρχει ανεργία, να έχουμε δουλειά με αξιοπρέπεια, μέχρι ο πλούτος που παράγεται από εμάς, από την εργατική τάξη, να ανήκει σε εμάς».

Το κλίμα φορτίστηκε, όταν στο βήμα της εκδήλωσης ανέβηκε ο Φυλακτής Ηρακλέους, σημειώνοντας ότι η δημιουργία του μνημείου ήταν «αφενός για να τιμήσω την μνήμη του παιδιού μου και αφετέρου να αφυπνίσω όλους τους εμπλεκόμενους, ώστε τέτοια ατυχήματα να αποτραπούν στο μέλλον». Χαιρετισμό απηύθυνε και ο Μεσαρίτης Χρηστάκης, πρόεδρος της κοινότητας Φοινιού της Κύπρου, τόπου καταγωγής του πατέρα του αδικοχαμένου παλικαριού.

Μεγάλη συγκίνηση

Ο ηθοποιός Κώστας Καζάκος απήγγειλε ποίημα γραμμένο από μεταλλεργάτη της Ζώνης, μίλησε για την ανάγκη να καταδικαστούν με κάθε ευκαιρία και με την ψήφο οι πολιτικοί υπεύθυνοι για τα εγκλήματα σε βάρος εργατών, για «να μη ρίχνει μόνο ο χάρος το ζάρι εδώ. Να κοιτάξουμε να ρίξουμε το ζάρι και να φέρουμε εξάρες. Να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, είναι στο χέρι μας. Αλλά πρέπει αυτό το χέρι να ενωθεί με όλα τα άλλα χέρια και να γίνει μια αξεπέραστη, μια γιγάντια δύναμη και όλα μπορούν να γίνουν. Εμείς να δώσουμε τη συνέχεια, την προοπτική».

Ο ίδιος έκανε και τα αποκαλυπτήρια του μνημείου. Στιγμή μοναδική, που κορύφωσε τη συγκίνηση, ιδιαίτερα μέσα στο κλίμα της σιγής , στη μνήμη όλων των σκοτωμένων εργατών. Η βάση του μνημείου γέμισε με λουλούδια και στεφάνια, από τον κόσμο που πολλή ώρα μετά τα αποκαλυπτήρια στεκόταν βουβός και δακρυσμένος. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν εκπρόσωποι από τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, εκπρόσωποι του ΚΚΕ και άλλων κομμάτων, φορείς του λαϊκού κινήματος, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αντιπροσωπεία από την κοινότητα Φοινιού και άλλοι.

Εφημερίδα «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»